Lotgenotencontact voor seksueel, psychisch en/of fysiek misbruikte personen

Om reacties te verkrijgen op jouw berichten, raden wij aan om ook op berichten van anderen te reageren om zodoende je aanwezigheid op het forum kenbaar te maken!
Nederland Heelt

Twitter

LEDEN IN HET NIEUWS

In het kader van het nieuwe vooronderzoek naar mishandeling van kinderen in tehuizen en pleegzorg door commissie Micha de Winter hebben wij een playlist gemaakt van videos waarop leden interviews geven over misbruik en mishandeling, deze zijn nog steeds actueel en kunnen als steunbewijs dienen voor anderen !
Bekijk HIER alle berichten in deze categorie

GASTBLOGS

  • Reageren

jaloezie

Trijntje
Trijntje

jaloezie Ervari10

Registratiedatum : 05-08-13
Reputatie : 1652
Aantal berichten : 711
Punten : 6477

jaloezie Empty jaloezie

Bericht van Trijntje do 25 feb 2016, 14:06

Dit stuk heb ik vanochtend geplaatst op Yoo.rs, plaats het nu ook hier.

jaloezie Jaloezieenafgunst

Meestal lees ik hier met veel plezier. Er zijn een aantal zeer goede schrijvers bij. Soms zetten die me aan het denken, maar soms ook komt er toch iets van jaloezie naar boven. Niet vanwege het onmiskenbare schrijverstalent hier, maar vanwege de inhoud van sommige verhalen.
Vrolijke, grappige, integere, hartverwarmende, hartverscheurende aangrijpende verhalen.
Ik heb mezelf nooit als jaloers beschouwd, maar nu…..
Het zijn de verhalen over ouders en/of andere familieleden, die me nu toch lichtelijk  jaloers maken.

Wat zou ik graag ouders (of pleeg/adoptieouders) gehad hebben. Als kind ben je kwetsbaar en als er niemand is die voor je opkomt ben je een speelbal, vogelvrij. Dat verandert niet als je een zogenaamd staatskind wordt. Je begint je leven met een grote achterstand die ook nooit meer ingelopen kan worden. Eigenlijk blijft er altijd een gat in mijn hart zitten, er blijft altijd iets wat je mist. Toch heb ik nooit last van jaloezie gehad. Je bent nooit te oud om te leren. Maar om als 60plusser tot de ontdekking te komen dat ik toch ook jaloezie in mij heb zitten is misschien wel een beetje vreemd.

Mij is ooit de vraag gesteld: als je niet weet wat je mist, mis je het dan wel? Ja wel degelijk. Misschien omdat ik tot mijn 4de wel een liefdevolle omgeving gekend heb: mijn oom en tante zorgden voor mij. (Helaas moesten zij afstand van mij doen en kregen zelfs een contactverbod. Het contact is ook nooit meer hersteld en er is nooit meer iets gelijkwaardigs voor teruggekomen. Mijn dank gaat uit naar de overheidsinstanties).

Zo rond mijn 20ste was ik enigszins euforisch: ik was niemand meer verantwoording schuldig, was verlost van het toezicht van de overheid en had een leuke baan. Ik was zelfstandig. Ik moest er alleen voor zorgen dat niemand er ooit achter kwam wie of wat ik was, waar ik vandaan kwam. Toch gaat dat wringen vooral omdat mijn collegaatjes vaak leuke verhalen hadden over hun familie en wat ze ermee beleefden. Ik had niet zulke verhalen en dan sta je er toch een beetje buiten. Het leven gaat verder en ik heb zo goed mogelijk geprobeerd mijn hoofd boven water te houden. Het is lastig als je niemand hebt om op terug te vallen, niemand met wie je eens kunt overleggen of om raad kunt vragen. Niemand die je eens vasthoud. Het gebrek aan familie of iets wat daar vergelijkbaar mee is,  blijft een gemis.

Nu heb ik de leeftijd bereikt waarop het niet vreemd is dat ouders/ familieleden overleden zijn en zou je zeggen dat het gemis niet anders is dan van andere mensen die dierbaren verloren hebben. Toch is dat niet zo. Wat maakt het voor mij anders? De herinneringen! De meeste mensen koesteren die herinneringen, vaak met een lach en met een traan. Een gevoel van verbondenheid, ook met de mensen die er niet meer zijn. Die verhalen worden gedeeld en ja ik hoor/ lees ze graag, het zijn vaak hele mooie verhalen, maar zo af en toe ben ik toch lichtelijk jaloers. Zelfs de herinneringen heb ik niet, zo blijft dat gat in mijn hart bestaan.

Admin
Admin

jaloezie Oprich10

Registratiedatum : 20-07-13
Reputatie : 3489
Aantal berichten : 4323
Punten : 21742

jaloezie Empty Re: jaloezie

Bericht van Admin do 25 feb 2016, 14:59

Mooi geschreven Trijntje !  Bloemetje

Het zal heel herkenbaar zijn voor velen met jou die in dezelfde situatie hebben verkeerd in hun jeugd als jij.. het is hartverscheurend dat er zo met kinderen is omgegaan en nog steeds omgegaan wordt  :'(

Dank voor het delen van je verhaal  Dank U/Groetjes

Anonymous
Gast
Gast

jaloezie Empty Re: jaloezie

Bericht van Gast vr 26 feb 2016, 16:59

Dag Trijntje,
Dat is heel mooi geschreven. Ik denk dat er velen zijn die net als jij  - heel verborgen- net zulke ervaringen en ook de bijbehorende jaloezie in zich dragen, hoe zou het anders kunnen? 
Het is een fabeltje dat je iets wat je nooit heb gekend niet zou missen, je bent toch geen robot? Elk mens verlangd naar dezelfde basale zaken en een overheid die daar zijn schouders voor ophaalt is onmenselijk ( je vraagt je werkelijk af 'waren ze nou echt zo dom?' Ja dat waren ze en zijn ze)...
Het helpt wel, als je  weet dat anderen net zo liefdeloos en onder misbruik of zelfs extreem geweld zijn 'opgegroeid', maar het gevoel zal nooit overgaan- ergens blijf je 'alleen op de wereld'...
Het helpt wel er iets mee te doen, voor iedereen is dat anders....
Veel sterkte Trijntje.
Gby
Trijntje
Trijntje

jaloezie Ervari10

Registratiedatum : 05-08-13
Reputatie : 1652
Aantal berichten : 711
Punten : 6477

jaloezie Empty Re: jaloezie

Bericht van Trijntje zo 28 feb 2016, 19:26

Hallo Gby,
Dank je wel voor je reaktie. Ik denk ook dat het heel herkenbaar is voor andere mensen. Het is een gemis en gaat een levenlang mee. Niet altijd met dezelfde intensiteit en ook de manier waarop het zich dan wel manifesteert veranderd met de tijd, maar het blijft wel aanwezig. Het helpt mij in ieder geval als ik er zo af en toe wat aandacht aan geeft zoals nu door het op te schrijven en te delen.

  • Reageren

Het is nu do 28 maa 2024, 17:55