Lotgenotencontact voor seksueel, psychisch en/of fysiek misbruikte personen

Om reacties te verkrijgen op jouw berichten, raden wij aan om ook op berichten van anderen te reageren om zodoende je aanwezigheid op het forum kenbaar te maken!
Nederland Heelt

Twitter

LEDEN IN HET NIEUWS

In het kader van het nieuwe vooronderzoek naar mishandeling van kinderen in tehuizen en pleegzorg door commissie Micha de Winter hebben wij een playlist gemaakt van videos waarop leden interviews geven over misbruik en mishandeling, deze zijn nog steeds actueel en kunnen als steunbewijs dienen voor anderen !
Bekijk HIER alle berichten in deze categorie

GASTBLOGS

    Jeugdzorg in Nederland was voor mij traumatischer dan de oorlog in Irak

    Admin
    Admin

    Jeugdzorg in Nederland was voor mij traumatischer dan de oorlog in Irak Oprich10

    Registratiedatum : 20-07-13
    Reputatie : 3489
    Aantal berichten : 4323
    Punten : 21742

    Jeugdzorg in Nederland was voor mij traumatischer dan de oorlog in Irak Empty Jeugdzorg in Nederland was voor mij traumatischer dan de oorlog in Irak

    Bericht van Admin za 19 dec 2015, 13:07

    Jeugdzorg in Nederland was voor mij traumatischer dan de oorlog in Irak Jeugdzorg_kindermishandeling_Veilig_Thuis_mamafamily_550_367_84_c1
    De huidige jeugdzorg en de maatschappij falen als het aankomt op de zorg voor mishandelde kinderen. Een pijnlijke conclusie uit het gesprek dat fabulous mama&family’s Faye Heijnis had met ervaringsdeskundige Giwara Che (24) en directeur Friso van der Wal van NO KIDDING Stop kindermishandeling!.

    Inspectie Jeugdzorg bracht vorige week een vernietigend rapport naar buiten over het functioneren van Veilig Thuis. Maandenlange wachtlijsten, geen tussentijdse afspraken ter veiligheid voor het mishandelde kind, een moeilijk te bereiken vertrouwensarts die alleen tijdens kantooruren werkt: het gefuseerde meldpunt voor kindermishandeling rammelt aan alle kanten. Giwara Che en Friso van der Wal kunnen daar namens de stichting NO KIDDING Stop kindermishandeling! in geuren en kleuren over meepraten.

    Onderaan de stapel
    Wanneer ik aangeef dat ik het resultaat uit het Inspectie Jeugdzorg-onderzoek schokkend vind, reageert Friso lauwtjes. Absoluut niet uit disrespect of onverschilligheid, maar omdat hij al veel langer weet dat Jeugdzorg voor een onmogelijke taak staat. "Een gezin met problemen wordt door Jeugdzorg bekeken als een dossier", begint Friso. "Er heerst de instelling 'daar moeten we wat mee, maar we hebben nog zo veel andere dossiers. Leg 'm maar onderaan de stapel'." Een heel kwalijke zaak, vindt de gepassioneerde directeur. "Ouders die zich tot jeugdzorg wenden, moet je juist heel snel het gevoel geven dat ze serieus genomen worden."

    En dat gebeurt volgens Friso dus niet. "Wijkteams zouden ouders al met kleine duwtjes op het goede spoor moeten krijgen, zonder deze direct door te verwijzen naar andere instanties. Als mensen kunnen vertellen over een probleem, is een deel van dat probleem al opgelost. Misschien wil een buurvrouw wel te hulp schieten. Dan hoef je zelfs helemaal niet naar een instantie, als je iemand met simpel gezond verstand om hulp kunt vragen."

    Professionals weten niet altijd wat ze doen
    Volgens Giwara weet lang niet elke jeugdhulpverlener hoe om te gaan met een getraumatiseerd kind. Als íemand daar ervaring mee heeft, is hij het wel. Lang en vreselijk verhaal kort: na een zeer traumatische oorlogsjeugd in Irak, mishandeld en seksueel misbruikt te zijn geweest door zijn vader, stiefmoeder en oom in Irak én Nederland, kwam Giwara terecht bij een Nederlands pleeggezin. Zijn pleegouders stuurde hem vervolgens naar een jeugdinternaat, waar ie tot en met zijn zestiende zat. "Ik was tien toen ik in een Nederlandse jeugdinstelling kwam. Er werd mij verteld dat de mensen daar me gingen helpen met mijn trauma's en het verwerken van wat ik had meegemaakt. Ik kwam wéér terecht op een vreemde plek. Als je als kind al zoveel hebt meegemaakt, vertrouw je eigenlijk niemand meer."

    Giwara werd, ongelooflijk maar waar, opnieuw teleurgesteld. "In de eerste week al werd ik door medewerkers meegesleept en op m'n bed gegooid. Ook werd ik in het eerste jaar dat ik er zat regelmatig opgesloten in de kelder of in het washok. Ze wísten wat ik allemaal had meegemaakt. Dat ik in schuilkelders heb gezeten, dat mijn vader me opsloot in de Nederlandse flat waar ie woonde. En toch deden ze dit. 'Het is een moeilijk kind, dus sluit hem maar op'. En de vertrouwensarts die ik had, speelde dingen gewoon door aan de begeleiders."

    Jeugdzorg in Nederland was voor mij traumatischer dan de oorlog in Irak NO_KIDDING_Giwara_Che_Friso_van_der_Wal_mamafamily
    Giwara (met rode schoenen) en Friso (rechts).

    Menselijke kant in hulpverlening
    Friso haakt op Giwara in. "Hulpverleners wordt geleerd om niet mee te gaan in emotie, omdat ze daar aan onderdoor zouden gaan. Ik vind dat het meest verkeerde advies dat je kunt geven. Als professional mag je het eerste gevoelscontact maken, maar we zijn bang geworden voor gevoelens. So what als je als hulpverlener een traantje wegpinkt bij iemands heftige verhaal? De cliënt voelt zich gehoord: dáár gaat het om. De menselijke kant is belangrijker dan de professionele kant."

    Friso oppert dat Veilig Thuis mensen inschakelt die 24/7 beschikbaar zijn om kinderen op te vangen. "Desnoods vrijwilligers, die echt even met ze zitten en zeggen 'wat ben je in een nare situatie terechtgekomen'. Hulpinstanties zitten namelijk veel te snel met een confessioneel brilletje op de neus, simpelweg te registeren wat er is gebeurd."

    Bang voor slechte naam
    Nederland is het land van de bureaucratie. Hulpverleners zitten aan alle kanten aan regels gebonden, en moeten van alles registreren. Niet echt uitnodigend voor ouders met problemen, die ongegeneerd hun verhaal willen doen.

    "Ze zijn bang voor een slechte naam als ze in een dossier komen, dus ze gaan niet voluit vertellen", legt Friso uit. Voor de hulpverleners zelf kan zo'n dossier ook een vette doorn in het oog zijn. "Al dat geschrijf, al dat gerapporteer. Het neemt zo veel tijd van het echte werk af. Je wordt een verslagschrijver in plaats van een hulpverlener aan kinderen en gezinnen."

    Overheid geeft geen cent subsidie
    Friso windt zich ook op over een afwezig actief preventiebeleid tegen kindermishandeling. "Dat neem ik de overheid echt kwalijk. Ze weten wat wij bij NO KIDDING doen, maar geven geen cent subsidie. 'Nou meneer van der Wal, fijn wat u doet, maar van ons krijgt u geen ondersteuning want wij doen Veilig Thuis.' Dom." NO KIDDING staat namelijk te trappelen om voorlichtingen op elke basisschool te geven. Op de PABO. Bij de politie.

    "We wachten te lang, totdat de problemen veel te groot zijn geworden", vervolgt Friso. "Dat vind ik een schuld van de overheid. Je hebt getekend voor het Internationale Verdrag voor de Rechten van het Kind, en dat kom je niet na. We laten tien procent van de kinderen willens en wetens verzuipen." We kid you not: 300.000 mishandelde kinderen lopen ongehoord rond in Nederland.

    Jeugdzorg in Nederland was voor mij traumatischer dan de oorlog in Irak NO_KIDDING_Veilig_Thuis_kindermishandeling_mamafamily_article

    Maatschappelijke verantwoordelijkheid
    Alleen maar Veilig Thuis bombarderen met kritiek, is volgens Friso ook weer niet eerlijk. "Als een gezin met hun kind bij Jeugdzorg komt, Veilig Thuis dus, is er vaak al heel lang wat mis. Iedereen wacht af. En pas als het echt niet anders kan, als de ellende zodanig groot is, gaan we naar jeugdzorg. Of, nog erger, komen we daar verplicht naar toe. Dat betekent dat jeugdzorg iets moet zien recht te breien wat al heel lang mis is. En als je gedrag al jarenlang uitoefent, is het heel moeilijk om daar vanaf te komen."

    We laten volgens Friso maatschappelijk gezien een hoop liggen. "Álle mensen die met kinderen werken of in aanraking komen, zijn verantwoordelijk. Als bijvoorbeeld een leraar signalen oppikt dat een kind in zijn klas thuis mishandeld of verwaarloosd wordt, en daar vervolgens niks mee doet, hoopt de ellende zich op. Dat wordt vervolgens allemaal op het bordje van Jeugdzorg gelegd. Niet eerlijk. Die leraar kan de ouders al enigszins bijsturen, of door een simpel telefoontje een vertrouwensrelatie creëren."

    Wrok
    Niemand kwam voor Giwara op toen hij opnieuw een trauma ontwikkelde in de jeugdinstelling. Ook zijn pleeggezin niet. Of ie nog veel wrok koestert jegens de jeugdzorg en zijn familie die hem mishandelde? "Best wel. Mijn vader en stiefmoeder haat ik. Maar ik voel die woede naar hen toe op een andere manier, waar ik beter mee om kan gaan. Naar het internaat toe denk ik: die hadden enigszins nog hersens. De jeugdhulpverlening in Nederland heeft mij nog meer getraumatiseerd dan de oorlog in Irak."

    Giwara raakte verslaafd aan alcohol en drugs, waar hij op zijn 24ste in Zuid-Afrika voor in behandeling ging. Na deze tijd in de kliniek, besloot ie met NO KIDDING de jeugdinstelling waar hij in heeft gezeten te bezoeken, en zijn verhaal aan de hulpverleners te doen die hem destijds begeleidden. "Ik kreeg een sorry."

    Achteraf werd er ook een gespreksverslag afgeleverd vanuit die hulpverleners. "Daarin stond dat ze geleerd hadden dat ze meer persoonlijke aandacht moesten geven aan de kinderen. Als dát is wat ze als les uit het hele gesprek gehaald hebben…"

    Jeugdzorg in Nederland was voor mij traumatischer dan de oorlog in Irak Veilig_Thuis_NO_KIDDING_kindermishandeling_mamafamily_article

    Held
    Iedere ervaringsdeskundige van kindermishandeling heeft een zogenoemde held in zijn leven die hij zich voor altijd zal herinneren, leer ik. Zo ook Giwara: de nachtwacht in de jeugdinstelling die kopjes thee met hem dronk en echt naar hem luisterde. De buurman die hem op een koude avond een patatje en cola gaf, en hem in zijn verwarmde auto liet wachten totdat zijn vader 'eindelijk' weer thuis kwam.

    Ik voel de trigger: wat zou ik zelf ook graag die held in het leven van een kind zijn, met zo'n simpel gebaar.

    Lees het levensverhaal van Giwara en blijf op de hoogte van de NO KIDDING-ontwikkelingen.

    Beeld: NO KIDDING Stop kindermishandeling!

    BRON: mamafamily.nl


      Het is nu do 28 maa 2024, 20:23