Voor degene die me niet echt kennen of vaag,
geboren Rotterdamse, halverwege de dertig alweer
Meestal thuis bezig met mijn hond en vogeltjes.
Kleine opvang met vogels, allemaal met rugzak.
De gemiddelde vogel en ik , hebben wel iets met elkaar gemeen.
Ooit in een periode die ik meestal kerk tijd noem, muziek gemaakt
gitaar wat piano , andere verwaarloosbare instrumenten.


Die rugzak , (seksueel) geweld . Meerdere daders door de jaren heen.
Nu ( 2019) net 3 jaar misbruik en geweld vrij, maar nog altijd op mijn hoede .
Een eigenlijk maar klein gedeelte ( van het hele verhaal) van het misbruik , heeft zich in mijn kindertijd in de kerk afgespeeld.
Ik was hooguit 13 toen ik de kerk wist uit te vluchten.
Na een lange reis, na 7 jaar daar weer binnen gedruppeld .
En eigenlijk kapotter eruit dan dat ik erin ging.
Ik kom niet meer in een kerk, maar geloof wel .
Hoewel het soms bij mij kortsluiting geeft, en k best begrijp dat het bij anderen ook zo kan werken.


Inspiratie nu is een lied van de Casting Crowns “who I am “

Wie ben ik , het is een lied met gelovige inhoud.


Wie ben ik ? Wie was ik ?
Wie ben ik voor mezelf, voor een ander en ook , voor God.
Als Hij echt alles van mij weet en ziet , wie ben ik dan om mezelf anders te zien?
Het lied zegt dat ik in zijn ogen oa slechts een zakdoekje in de wind ben. En toch hoef ik niks te kunnen of te doen, en Hij zegt jij bent van Mij
Zonder daar verder kwaad mee te willen.
Heel lang was ik allergisch voor uitspraken als in dit lied.
Komt vooral door mijn kerk trauma.


Wie ik ben ?
Wat een ander ziet ?
Hoe ik wil zijn ?
Stiekem heb ik geen flauw idee .


Wie je bent, hangt niet af van wat je doet.
Toch is het bij een voorstelbeurt wel vaak het eerste wat ik zeg , en wat ik van een ander hoor .
Beessies in huis , vrijwilliger bij dementerende ouderen.
Hoewel mijn opleiding richting dieren was, en hun gedrag.
Ben ik nu buitenshuis meer met mensen bezig.
Tussendoor , probeer ik me nuttig te maken onder lotgenoten.
Mede beheerder op toch wel een hele fijne, warme club ( vind ik wel)
Nederlandheelt, ik heb door de jaren wel vaker geschreven , vooral met een hele lieve vriendin.
Deze zelfde heeft ook wel samen met haar man, het dunne draadje gelegd , waarop ik nu durf te zeggen dat ik nog steeds mijn geloof heb .
Lieve Elly en haar lieve Rikkert.

Maar echt openbaar iets willen delen , op deze manier is ook voor mij nog eventjes zoeken.


Ik zie jou als lezer niet en jij mij niet, dat maakt *kwetsbaar.

Ik weet nog niet welke kant we opgaan.
Al een tijdje onderweg met therapie, binnenkort komt er nog meer bij.
Cptss Dis en conversie drie hoofdpunten wel van diagnoses.
Ik hoop maar dat mijn openbaar delen van gedachten een ander kan bemoedigen, ondersteunen..
Het gevoel kan geven van je bent niet alleen.
Al voelt het soms wel zo soms , dat is herkenbaar.


Liefs Es