van 
Ik kom er aan!
Dat schreef ik net dapper, onder de oproep voor bloggers gevraagd.
Dapper, ja!
Mijn naam is Gonnie. Ik ben geen blogger. En helemaal geen (professioneel) schrijfster. Waardoor ik het gisteren van mij afzette. Is niets voor mij. En ben een schilderij gaan maken. Ik hou op dit moment erg van met water werken. Schoonspoelen, afwassen, uitvloeien. Daarom soft pastelkrijt en canvasdoek met water gepakt. Pastelkrijt wat laten oplossen in het water op het doek en dan laten drogen. Heerlijk ontspannen. En vooral trots op het/ mijn resultaat!
Zo dit resultaat zien, merkte ik dat deze oproep me toch aan het denken heeft gezet.
Hoe uit ik me? Hoe 'verwoord' ik mijn ervaringen, mijn inspiratie. Wat helpt mij in mijn heling- en herstelproces? Dat is het creatieve. Letterlijk met mijn handen bezig zijn. Letterlijk wat gaan doen. Op dit moment is dit, het liefst met acrylverf of pastelkrijt op natte ondergrond 'smijten'. Zodat de kleuren, de patronen hun eigen weg kunnen gaan. En er zo een nieuw prachtig kunstwerk ontstaat.
Wat ik merk is dat er dingen ontstaan, aansluiten bij waar ik mee bezig ben. En er zo mooie kunstwerken ontstaan. Waar ik trots op ben. Trots op mezelf. Trots op deze manier van omgaan met de dingen om zo verder te groeien.
Hieraan denkend, kwam ik tot de conclusie dat schrijven; ook een vorm is van het zich creatief uiten. Na een werkstuk, lukt het mij om woorden te geven. En soms zegt een beeld, meer dan woorden.
De vraag is daarom niet: kan ik een blog schrijven?
Maar: durf ik mezelf te laten zien.
Durf ik rechtop te gaan staan.
Of zoals een kleuterversje zegt, wat me nu te binnen schiet:
Zie je mijn stappen,
zie je mij gaan.
Daarom zeg ik:
Ik kom er aan!
Beste lezer,
dank voor het lezer,
en tot binnenkort.
Vriendelijke groet,
Gonnie
