Item over Misbruik op Kinderdorp Neerbosch van Popeye

Mei 2013 - Popeye verteld over zijn tijd op Kinderdorp Neerbosch

Bron: Omroep Gelderland

Ook gepubliceerd op Facebook:

https://www.facebook.com/PopeyeKamper/videos/vb.673091564/10152060438591565/?type=3

De rechters hebben mijn zaak bekeken, met goed gevolg eindelijk geloofd.
Maar het leed poets je met geld niet weg, ik was wel blij met het begrip v/d tegen partij die er persoonlijk geen schuld aan heeft, zij leefde ook met mij mee op de rechtbank.

Wat ik na al die jaren nog steeds niet kan bevatten is "' waarom ik '' Het pijnlijke besef kwam pas toen ik weigerde, en de dag erna van een andere leider een pak op mijn donder kreeg in de vorm van dat hij mijn schouder totaal blauw kneep, maar nog niet echt begreep dat wat ik doen moest verkeerd was, dat kwam pas jaren later in de haven dat ik na weer een weigering totaal in elkaar werd geslagen en dien ten gevolge ook aangifte deed op buro Nijmegen waar ik dus gewoon werd weggelachen.
In de Basis weggelopen en op buro Groningen mijn verhaal gedaan met als gevolg hetzelfde als in Nijmegen.
Vanaf de tweede dag op Neerbosch begon het al en altijd heel lief en aardig, betasten later vanachter schoonspoelen (klisma groot later van die net oliespuitjes) en veel vaseline en altijd lief en aardig door mannen zowel als vrouwen, soms werd ik weggebracht naar de stad naar mannen en koppels of ik kreeg een adres in Neerbosch Oost of op de Dennenweg en omgeving.
In de Basis ben ik ook door dezelfde onwil zo in elkaar geslagen in het waslokaal dat zelfs de wasbakken kapot waren en ik 2 weken in het Ziekenhuisje bij de sportvelden heb gelegen.
De uitslag van het statuut was ondanks de max uitkering een pleister op een slagaderlijke bloeding.
Ik ga het, omdat alles de laatste 3 jaar weer is opgerakeld, proberen te vergeten, tenminste proberen weg te stoppen in een hokje achter in mijn hersenen, want vergeten doe je het nooit.
De vraag die ik ook aan mij psychologe heb gesteld, en daarop antwoordde dat ik, na onderzoek, een vorm van autisme heb die mij waarschijnlijk als kind zo willig/makkelijk maakte.
Ik ben blij dat de rechtszaak voorbij is en ik er een stippellijn onder kan plaatsen, en nee persé geen streep.

stroke schreef:De rechters hebben mijn zaak bekeken, met goed gevolg eindelijk geloofd.
Maar het leed poets je met geld niet weg, ik was wel blij met het begrip v/d tegen partij die er persoonlijk geen schuld aan heeft, zij leefde ook met mij mee op de rechtbank.

Wat ik na al die jaren nog steeds niet kan bevatten is "' waarom ik '' Het pijnlijke besef kwam pas toen ik weigerde, en de dag erna van een andere leider een pak op mijn donder kreeg in de vorm van dat hij mijn schouder totaal blauw kneep, maar nog niet echt begreep dat wat ik doen moest verkeerd was, dat kwam pas jaren later in de haven dat ik na weer een weigering totaal in elkaar werd geslagen en dien ten gevolge ook aangifte deed op buro Nijmegen waar ik dus gewoon werd weggelachen.
In de Basis weggelopen en op buro Groningen mijn verhaal gedaan met als gevolg hetzelfde als in Nijmegen.
Vanaf de tweede dag op Neerbosch begon het al en altijd heel lief en aardig, betasten later vanachter schoonspoelen (klisma groot later van die net oliespuitjes) en veel vaseline en altijd lief en aardig door mannen zowel als vrouwen, soms werd ik weggebracht naar de stad naar mannen en koppels of ik kreeg een adres in Neerbosch Oost of op de Dennenweg en omgeving.
In de Basis ben ik ook door dezelfde onwil zo in elkaar geslagen in het waslokaal dat zelfs de wasbakken kapot waren en ik 2 weken in het Ziekenhuisje bij de sportvelden heb gelegen.
De uitslag van het statuut was ondanks de max uitkering een pleister op een slagaderlijke bloeding.
Ik ga het, omdat alles de laatste 3 jaar weer is opgerakeld, proberen te vergeten, tenminste proberen weg te stoppen in een hokje achter in mijn hersenen, want vergeten doe je het nooit.
De vraag die ik ook aan mij psychologe heb gesteld, en daarop antwoordde dat ik, na onderzoek, een vorm van autisme heb die mij waarschijnlijk als kind zo willig/makkelijk maakte.
Ik ben blij dat de rechtszaak voorbij is en ik er een stippellijn onder kan plaatsen, en nee persé geen streep.

Tjonge, dat is geweldig nieuws, als je in dit geval van geweldig mag spreken Stroke !!
Natuurlijk is een geldelijke vergoeding niet meer dan een pleister, maar het betekent wel erkenning, je wordt eindelijk, eindelijk geloofd !!! Dat is toch wel een hoeraatje waard..
Wat moedig dat je je verhaal hier met ons deelt en daarmee het stilzwijgen doorbreekt !!
Misschien dat dit je helpt om je ervaringen een plekje ergens op de achtergrond te kunnen geven.. uit ervaring weten wij dat een totale streep eronder onmogelijk is, dus een stippel-lijn vinden wij al een enorme stap !

We hopen dat je de geldelijke vergoeding aan jezelf besteedt, dingen gaat doen die voorheen financieel niet mogelijk waren, jezelf een beetje gaat verwennen, iets wat je veel te lang hebt moeten ontberen ! Met andere woorden wij wensen je voor zover mogelijk een fijne toekomst toe en hopen dat je dit allemaal inderdaad achter je zal kunnen laten !

Heel veel dank voor het delen van je verhaal en ervaringen met de schadecommissie, dit zal een inspiratie zijn voor vele lotgenoten ..

stroke schreef:De rechters hebben mijn zaak bekeken, met goed gevolg eindelijk geloofd.
Maar het leed poets je met geld niet weg, ik was wel blij met het begrip v/d tegen partij die er persoonlijk geen schuld aan heeft, zij leefde ook met mij mee op de rechtbank.

Ik ben blij dat de rechtszaak voorbij is en ik er een stippellijn onder kan plaatsen, en nee persé geen streep.

Gefeliciteerd Stroke, eindelijk erkenning en een beetje gerechtigheid !!
En bij de laatste zin sluit ik me helemaal aan !!
Take care 

Hallo Stroke,

Dit soort verhalen roept bij mij altijd een storm aan gevoelens op.
In de allereerste plaats ben ik natuurlijk blij voor jou! Nu is het misschien nog allemaal onwerkelijk voor je maar: gefeliciteerd met de Erkenning voor het leed wat jou is aangedaan. Niets in de wereld kan goed maken wat er is gebeurd. De financiele compensatie die je krijgt ook niet, maar het geeft je misschien meer ruimte om "adem te halen", meer armslag om leuke dingen te doen.
Ik bewonder je moed om hier je verhaal te doen, want het is niet niets wat je hebt meegemaakt. Het is te afschuwelijk voor woorden.
Dat brengt me dan bij de boosheid die dit verhaal ook bij mij oproept; Ik heb zin om eens flink te vloeken en te gaan boksen. Het blijft bij mij toch iedere keer weer iets wat ik niet kan bevatten: hoe kunnen er mensen zijn die dit een kind aandoen en dat structureel. En hoe heeft het in godsnaam zolang kunnen blijven bestaan?
Verdriet om en voor al die kinderen en/of de mensen die eens als kind in die situatie zaten.(en om mezelf). Machteloosheid en wanhoop horen er ook nog bij.
Maar goed dat zijn gevoelens die het bij mij oproept.

Voor jou Stroke hoop ik oprecht dat je met de erkenning van nu een klein streepje kan zetten, in ieder geval onder het hoofdstuk SGM. Dat alles wat jou is aangedaan weer een stukje naar de achtergrond kan verhuizen. Vergeten kan niet en zou je ook niet moeten willen denk ik dan, want daarmee "vergeet" je een groot deel van jezelf. Maar het kunnen hanteren van alle ellende en de gevolgen die het ongetwijfeld voor je heeft, wens ik je zeker toe.

Trijntje

Popeye,

Jij en nederlandheelt.nl voor het wijzen op de mogelijkheden die er waren, het eerste telefoontje was het moeilijkst maar na een uur viel alle schroom eraf en deed ik mijn verhaal, wat nog eens 1,5 uur duurde.
Ik ben op zoek gegaan naar juridische hulp en kwam uiteindelijk uit bij SAP Advocaten http://www.sapadvocaten.nl/ die mij prima hebben geholpen.
Voor hen die het nog nodig hebben zij weten ervan.
Ik weet dat er in de 9 jaar dat ik er zat nog veel meer slachtoffers waren waarvan velen al dood zijn hetzij een natuurlijke dood dan wel door zelfdoding, maar ook velen die zich nu nog schamen voor het gebeurde, dat deed ik dus ook tot dat bewuste telefoontje in 2013.
Trijntje bedankt voor de sterkende woorden.

stroke schreef:Popeye,

Jij en nederlandheelt.nl voor het wijzen op de mogelijkheden die er waren, het eerste telefoontje was het moeilijkst maar na een uur viel alle schroom eraf en deed ik mijn verhaal, wat nog eens 1,5 uur duurde.
Ik ben op zoek gegaan naar juridische hulp en kwam uiteindelijk uit bij SAP Advocaten http://www.sapadvocaten.nl/ die mij prima hebben geholpen.
Voor hen die het nog nodig hebben zij weten ervan.
Ik weet dat er in de 9 jaar dat ik er zat nog veel meer slachtoffers waren waarvan velen al dood zijn hetzij een natuurlijke dood dan wel door zelfdoding, maar ook velen die zich nu nog schamen voor het gebeurde, dat deed ik dus ook tot dat bewuste telefoontje in 2013.
Trijntje bedankt voor de sterkende woorden.

Dank je wel stroke, heel fijn dat je de tip van die advocaten doorgeeft zodat anderen er misschien ook iets mee kunnen bereiken..

Ik zag ook je oproep aan medelotgenoten onder een ander onderwerp, ik ga deze verplaatsen naar de categorie openbare oproepen zodat hij meer in het oog valt, hartelijk dank daarvoor !

Wij zijn heel blij dat we in ieder geval iets voor jou hebben kunnen betekenen en wensen jou het allerbeste toe en je bent altijd welkom om lid te worden

stroke bedankt voor de update, ik vind het tof van je dat je dit even laat weten maar vooral tof dat je de stap hebt durven zetten, er is al lang genoeg gezwegen en verzwegen, het ga je goed gabber !