Ik wil niet beweren dat mijn nachtmerries iedere nacht aanwezig waren, hoewel dat soms wel zo leek, maar ze waren wel een standaard in mijn leven. Een vast gegeven, een vast patroon. Kun je dan spreken van last? Sowieso impliceert "last hebben van....," voor mij ook een zwakheid en een zwakte laten zien was uit den boze. Op iedere zwakte die ik liet zien werd ik ook acuut afgerekend.
Had iemand de vraag gesteld: Heb jij nachtmerries? Dan zou ik waarschijnlijk verbaasd gereageerd hebben met: Ja, natuurlijk, jij dan niet? Zo normaal waren mijn nachtmerries voor mij. Het stadium van "last hebben" was ik allang voorbij.
Iets wat ik dan de afgelopen jaren geleerd heb: Nachtmerries, ze zijn niet normaal. Ik kan in ieder geval ook zonder. Daarmee wil ik niet beweren dat ze nooit meer voor/of terug zullen komen, er zouden zich situaties voor kunnen doen die ze weer een keer oproepen, maar voorlopig geldt: Wat een zalige rust.
