Verder willen zijn in het proces van verwerking dan je al bent door Onthecht

Verder willen zijn in het proces van verwerking dan je al bent

Soms lees ik en zie ik lotgenoten dingen doen, zie ik stappen in hun proces waaruit je duidelijk hun kracht kunt zien, waaruit ik soms duidelijk kan opmerken dat hij of zij veel verder is in het proces van verwerking.

Stiekem heb ik dan vaak ook zoiets van dat wil ik ook.
Mijn therapeut zegt dan altijd dat ik geduld moet hebben en dat ik ook wel zo ver kom, dat het alleen tijd nodig heeft. Ik zou haar bij wijze van spreken dan wel onder de tafel willen schoppen, omdat ik in het nu dan verder wil zijn. Toch weet ik dan dat ze wel gelijk heeft.

Maar stiekem weet ik dat ik blij mag zijn met hoe ver ik dit jaar in 2015 ben gekomen.
Want ik woon hier wel op mijn eigen plek, ik heb fijne mensen om me heen die me helpen, en ik ben echt begonnen met dieper in het verwerkings proces komen en meer en meer bij mezelf en mijn gevoel te komen.

En dat alles ondanks de dingen die ik heb moeten meemaken in mijn leven en alles wat daar dit jaar weer bij is gekomen. Desondanks zie ik ook wel in, dat ik heel ver ben gekomen dit jaar en zeker in vergelijking met vorig jaar.

Hoe ik vorig jaar nog op de stoel van mijn pyschologe zat, dat is heel anders dan nu. Hoe ik vorig jaar in contact was met andere mensen, is heel anders dan nu. Verder is m'n zelfvertrouwen en zelfinzicht gegroeid. En uit een tussenmeting bij mijn pyschologe blijkt dat ik ook progressie maak in mijn behandel proces.

2015 is niet het makkelijkste jaar geweest, maar heeft ook veel goede ontwikkelingen gebracht. Maar de frustratie die ik af en toe voel, puur om het feit dat ik verder wil zijn in het proces dan ik al ben en omdat ik zo m'n best doe om verder te komen is af en toe lastig.

Gelukkig kan ik wel steeds blijer zijn met de stappen die ik al wel heb gemaakt in het proces. En hoe meer en meer ik verbinding voel, verbinding met mezelf en met mijn gevoelens. Verbinding met de mensen om me heen.

Ik denk dat vele mensen hier zich in zullen herkennen, een soort van gefrustreerd raken over het feit dat het soms zo lang lijkt te duren het proces, maar enerzijds toch ook wel hoop halen uit het feit om te zien dat het mogelijk is om nog verder te komen in het  proces.

Wat ik ook heb geleerd en merk de laatste tijd, als je midden in het proces zit dan kun je vaak moeilijk zien welke stappen je al hebt gezet en welke stappen je allemaal zet, kun je moeilijker overzien hoe goed je eigenlijk bezig bent. Want jij hebt het op dat moment zwaar en een heel gevecht met je zelf. Anderen kunnen dan vaak veel beter zien hoe ver je dan al bent, of aan het komen bent, in het proces.

Een paar jaar geleden, woonde ik ergens en had ik een nogal zware periode waarin ik min of meer vroeg om hulp aan een hulpverlener, zij mailde mij toen dit:

"Ik wil je nu vast vertellen dat ik vind dat je heel dapper bent, en dat ik heel goed begrijp dat je het moeilijk hebt.
Ik denk ook dat je sterk bent, en dat je je er goed doorheen slaat, ook al voel je je vaak heel slecht.
Jij zit er midden in, en je kunt niet over het randje kijken om te zien hoe ver je nu bent. De mensen die naast je staan kunnen dat wel, vandaar dat je steeds wordt aangemoedigd om door te gaan. Want iedereen die je goed kent kan zien dat je op de goede weg bent.
Het is goed dat je je vragen stelt."

Toen wist ik niet goed wat ik er van moest denken en wat ik er mee moest. Nu snap ik haar en haar woorden wel. Met therapie bijvoorbeeld, je zit zelf middenin je proces en alles waar je aan moet werken, de mensen naast je, die staan naast je en kunnen dus wat makkelijker over het randje kijken. Eigenlijk hele waardevolle woorden zijn dit, echter kon ik ze toen nog niet zo zien en nu wel. 

Want ik zat op de goede weg, en ben vooruit gegaan de afgelopen jaren. Het is met ups en downs gegaan, met 2 stappen vooruit en weer een stap achteruit, maar uiteindelijk ben ik wel vooruit gegaan. Ik ben er zeker nog lang niet, maar ik waardeer wel wat ik wel al heb bereikt in de afgelopen jaren en maanden.

Ik zal hieronder een aantal tips schrijven die mij helpen om niet te veel te gaan forceren in het proces en om mezelf de tijd te geven om verder te komen in het proces en om hoop en geduld te houden.

1. Probeer niet te veel jezelf te vergelijken met hoe ver een ander iemand al is gekomen in het proces, want jij bent jij en iedereen is anders.

2. Als je dan toch ziet dat iemand verder is in het proces dan jou, probeer het dan te zien als iets positiefs en probeer er hoop uit te halen, want ook met jou kan het beter gaan en ook jij kunt verder komen, bovendien heeft die persoon misschien wel tips voor je, kortom probeer je op te trekken aan die mensen die verder zijn in het proces.

3. Wees trots op de dingen die je al wel hebt bereikt, en sta daar bij stil, ga desnoods een boekje met alle positieve dingen en stappen bijhouden.

Mijn begeleidster gaf me laatst zo'n boekje en het helpt om in deze zware therapie periode waar ik in terecht ben gekomen, om ondanks de moeilijke maand waarin ik ben beland, de maand waarin in mijn moeder 14 jaar dood is, het helpt en geeft een goed gevoel om daar de positieve stappen en dingen in bij te houden, mijn tip is dan ook probeer elke dag 2 positieve stappen of dingen voor jezelf op te noemen en probeer daar even bij stil te staan en als elke dag te veel is probeer het dan elke week.

4. En deze tip klinkt misschien heel cliché, maar probeer de complimenten die je krijgt aan te nemen, je krijgt ze niet voor niks. Je krijgt ze omdat de persoon in kwestie je waardeert en of bewondert en omdat je iets goed doet, dus daar mag je best even bij stilstaan ook al is het iets in jouw ogen wat heel normaal is, die ander waardeert het en is trots op je.

5. Blijf doorgaan en geef niet op, want er komt een moment dat ook jij zo ver komt in het proces, als je maar moed blijft houden.

6. Heb geduld en probeer niet te veel te forceren en probeer zo min mogelijk te denken in termen van tijd en als je doelen voor jezelf wilt stellen hou die doelen dan realistisch.

7. Wees jezelf, het hoeft niet allemaal gelijk perfect want daarvoor zit je in een proces, een proces van aan jezelf werken en zelfs al is je proces zo goed als klaar ook dan hoeft het niet allemaal perfect.

En voor de omgeving  van mensen die in een dergelijk proces zitten:

Als tip wil ik jullie ook geven, heb geduld en doe je best om de persoon die het betreft zoveel mogelijk te laten merken, dat het al goed is hoe hij of zij bezig is, (als hij of zij goed bezig is) maar probeer vooral de persoon die het betreft te bekrachtigen in het positieve van de ontwikkeling in het proces.

En tot slot wil ik nog even te benadrukken wees trots op dat wat je al wel hebt weten te bereiken en wees trots dat je het proces aangaat op jouw manier want ook daar is veel moed en kracht voor nodig.

Onderstaand plaatje deed wat met me toen ik hem voorbij zag komen en de vertaling van iemand hoorde. Het gaf me hoop en kracht om ook door de donkere nachten te kunnen gaan komen. ♥



BRON: onthecht.wordpress.com