van 
Structuur
Alles heeft zijn eigen structuur, ook al is het misschien niet zo’n geordende structuur als anderen zouden wensen. Ook in de straten die kriskras door een wijk lijken te slingeren zit een bepaalde structuur. Minder duidelijk, dan een woonwijk waar de huizen in keurige rijtjes staan. En de straten ook keurig in het gelid. Toch is er structuur.
Structuur, orde, regelmaat.
Het zijn dingen die bij elkaar horen.
Na jaren gevochten hebben tegen krampachtige structuur, perfectionistische netheid, wat ik had gezien. Ben ik er achter gekomen dat een meer gestructureerde structuur voor mij ook belangrijk was.
Stap voor stap ben ik mezelf meer structuur aan gaan bieden.
Eerst met een planbord, om naast mijn onregelmatige diensten in de zorg, ontspanning en tijd voor mezelf in te plannen om zo mijn werk vol te kunnen houden.
Toen ik niet meer in de zorg werkte heb ik voor mezelf een gezinsplanner gekocht. En i.p.v. de namen van gezinsleden en hun activiteiten op te schrijven, gebruik ik hem voor mijzelf. Ik heb hiermee voor mezelf de dag in stukken gedeeld. Ochtend, begin van de middag, tweede deel van de middag en voor de avond idem dito. Hierdoor heb ik meer overzicht gekregen, in mijn dag, met activiteiten. En kan ik mijn rustmomenten, de momenten voor en met mezelf beter inplannen. Waardoor er meer activiteiten lukken, omdat ik steeds bewuster hierdoor ben geworden, hoe het met mijn energiepijl was en hierop kon reageren.
Ik kreeg hierdoor letterlijk overzicht van wat ik moest doen, afspraken waar ik niet onderuit kon. Waardoor ik daar omheen mijn ontspanning kon in plannen. En hoe meer ik dit ging doen, hoe meer ik ook hier met de nieuwe afspraken rekening mee kon houden. Dit plannen, waar ik me jaren tegen verzet heb. Ik wilde niet zo krampachtig worden als mijn moeder, ik wilde geen perfect keurig net huis en daarmee huiselijkheid missen. Dan maar minder netjes en wel gezellig.
Langzaam kwam ik er achter dat het voor mijzelf goed zou zijn om mezelf meer structuur aan te bieden. En stap voor stap, gaat dit mij steeds beter af. Waarom zou ik mij nog langer verzetten tegen stikkers plakken en zo meer orde en structuur en daardoor overzicht krijgen in mijn leven. Niet doen, betekend dat ik vooral mezelf tegenwerk! Daar heeft niemand iets aan, en ik zeker niet.
Stap voor stap verschijnen nu op meerdere plekken in mijn huis stikkers. In de voorraadkast, in mijn kledingkast. Stap voor stap komt er zo in mijn huis en in mijn leven een meer geordende structuur.
Nu ik het toch over etiketten heb. Zelf etiketten plakken in huis, in mijn leven, is iets anders dan dat anderen dit doen. Als het aan anderen had gelegen had ik op psychisch gebied, nu een kast vol met etiketten kunnen hebben. Ik heb mij hier tegen verzet. Ik heb medische klachten en als je puur naar de symptomen kijkt, kan ik de voorgestelde diagnose begrijpen. Het is veel en veel gemakkelijker om allerlei diagnoses te stellen, dan te benoemen dat dit de gevolgen zijn van het seksueel misbruik in mijn jeugd.
Ik heb deze diagnoses geweigerd. Ook al betekende dit dat ik met deze diagnose een inkomen zou hebben die een derde hoger zou zijn, dan nu, zonder deze diagnose. Maar ik kon het niet. Etiketten laten plakken puur voor het geld, voelde voor mij niet goed. Was voor mij, als het ontkennen van de gevolgen van het seksueel misbruik in mijn jeugd. Daar worstel ik nog mee. En dan kunnen deze symptomen op heel veel dingen lijken, maar is het symptoombestrijding als de echte ‘diagnose’, niet gesteld durft te worden.
Deze diagnose, die ik voor mezelf al lang weet, is donderdag eindelijk bevestigd. Wat een opluchting, deze bevestiging. Nee, ik ben niet alles wat ze op me hebben willen plakken. Wat je ziet zijn de gevolgen van seksueel misbruik.
Hoe dit heet en wat ik daarmee ga doen...
Andere keer, meer daar over.
Hartelijke groet,
Gonnie
Laatst aangepast door Gonnie op di 30 aug 2016, 21:08; in totaal 1 keer bewerkt
